خداا رو شکر امسال برا اولین بار توفیق داشتم تا به مشهد الرضا برم و پابوسی آقا رو کنم.اول اومدم اهواز،از اونجا با بچه های انجمن اسلامی دانشگاه شهید چمران اومدیم تهران چهار راه کالج توی اتحادیه انجمن های مستقل.با قطار اتوبوسی که خیلی راحت!!!!!! بود با هر زحمت و خسته گی که شد رسیدیم به مشهد.
خدا رو شکر حسینیه دقیقا روبروی حرم بود و هر وقت دلتنگش میشدیم تا سرکوچه میومدیم و یه سلامی میکردم.
5روز مشهد بودیم وبا انجمن های زیادی آشنا شدیم.مهمان های خوبی رو دعوت کردن و البته چیزهای زیادی رو فهمیدیم.از حاج آقا پناهیان،آقای خضریان گرفته تا کواکبیان و محصولی و.....
همه جور صحبت توش بود:اقتصاد مقاومتی،بحران سوریه،جنبش دانشجویی و اختتامیه هم با سخنرانی دکتر رحیم پور ازغدی درباره انقلاب اسلامی ایران به پایان رسید.
راستش با هر سختی که بود گذشت ولی خاطره هاش واقعا به یاد موندی بود.جشن پتو های گوناگون که بیجاره کسی که میافتاد زیر پتو_تا جایی که میشد کتکش میزدند_شعر (واویلا واویلا،اردو برنامه نداره) با تکخوانی آقای کریمی و همخوانی اکثر بچه ها،خلاصه اینکه واقعا خوش گذشت ولی به قول شاعر افسوس که چه زود دیر می شود.
میگن امام رضا حج فقرا ست و ما  هم در آخرین ساعات شب و قبل از ترک مشهد حج الوداع رو انجام دادیم و این بار هم برای همه کسانی که تو ذهنم بودن و نبودن و همه کسانی که محتاج به دعا بودن آخرین دعا رو کردیم (البته ما که خودمون محتاجیم به دعا) و سوار قطار برگشتیم اتحادیه.
جالب اینکه موقع ترک مشهد بارون میومد، به گمونم آسمون هم با دل من همراه شده بود.خدایا کاری کن این آخرین حج ما فقرا نباشه
السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا (ع)